HISTORIA WOJSKOWEGO KOŁA ŁOWIECKIEGO „JELEŃ”

Historia Koła sięga roku 1951. Wówczas to grupa siedemnastu wojskowych entuzjastów łowiectwa uzyskując poparcie władz łowieckich
i samorządowych oraz kadry Jednostek Wojskowych garnizonu Lidzbark Warmiński w dniu patrona myśliwych zawiązała Wojskowe Koło Łowieckie „Jeleń” które otrzymało Nr 165. Założycielami Koła oraz pierwszymi członkami zarządu byli koledzy:

Janusz SIECZKOWSKI - prezes;

Tadeusz FIGARSKI - skarbnik;

Julian WIWCZAREK - łowczy;

Jan STACHNIK - sekretarz.

W okresie tym najważniejszym zadaniem Koła było zagospodarowanie dzierżawionych obwodów łowieckich, poprawa warunków bytowania zwierzyny oraz stworzenie warunków do prawidłowego rozwoju gospodarki łowieckiej. W latach 1951 – 1956 Koło dzierżawiło trzy obwody łowieckie Nr 112, 113 i 115 o łącznej powierzchni ok. 20 tys. hektarów. W roku 1957 w związku z połączeniem Kół Nr 165 i 82 liczba obwodów dzierżawionych przez Koło powiększyła się o obwód Nr 43 i 45 a łączna ich powierzchnia wynosiła około 34 tys. hektarów. Od roku 1974 do chwili obecnej po zrzeczeniu się dzierżawy niektórych obwodów oraz kolejnych zmianach ich numeracji Koło prowadzi z powodzeniem gospodarkę łowiecką w dwóch obwodach łowieckich Nr 21 i 77 o łącznej powierzchni ponad 15 tys. hektarów. W 1959 roku Koło decyzją Walnego Zgromadzenie otrzymało nazwę Wojskowe Koło Łowieckie „JELEŃ” w Lidzbarku Warmińskim
i zostało wpisane do rejestru ZO PZŁ w Olsztynie pod numerem 7.

Koło w swej historii przejawiało wiele inicjatyw w celu poprawy warunków bytowania zwierzyny oraz wprowadzenie nowych gatunków zwierzyny na tereny Warmii. Przykładem tego było zakładanie poletek topinamburowych oraz introdukcja bażanta i daniela. W roku 1963 zakupiono i wypuszczono w dzierżawionych obwodach bażanta a w latach 1998 – 2001 przeprowadzono udaną introdukcje daniela. Wpuszczono łącznie 13 danieli zakupionych w Stacji Badawczej w Kosewie Górnym. Introdukcja zakończyła się sukcesem, zwierzęta zaaklimatyzowały się
w nowym rejonie a ich szacunkowa liczebność wynosi obecnie około 70 szt.

W działalności Koła wiele uwagi poświęca sie kultywowaniu tradycji
i zwyczajów łowieckich. Systematycznie organizowane są tradycyjne Hubertowiny, zawody strzeleckie i inne uroczystości scalające nasze środowisko. W 1996 r. odsłonięto pamiątkową tablicę z nazwą i rokiem założenia Koła. Dwa lata później wybudowano kapliczkę św. Huberta.
W roku 50-cio lecia powstania Koła jego byli i obecni członkowie ufundowali sztandar którego wręczenie, poświęcenie i dekoracja Złotym Medalem Zasługi Łowieckiej nastąpiła podczas uroczystości jubileuszowych. Ponadto z inicjatywy Zarządów Kół Rejonu Lidzbarskiego utworzono zespół sygnalistów myśliwskich „KLANGOR” w skład którego wchodzi trzech myśliwych Koła. Zespół pomimo krótkiego stażu odnosi sukcesy na przeglądach muzyki myśliwskiej oraz uświetnia uroczystości organizowane przez Koło.

W okresie 60-ciu lat istnienia w Kole było wielu myśliwych. Jedni odeszli już do krainy wiecznych łowów, inni natomiast ze względu na specyfikę wykonywanego zawodu polują w różnych rejonach Polski. Od 1951 roku liczba członków Koła systematycznie wzrastała i obecnie wynosi 49 myśliwych w tym 43 macierzystych i 6 nie macierzystych.
W wielu przypadkach w ślady ojców szli ich synowie dobrze obeznani z problematyką łowiecką. Przedstawiciele koła w latach wcześniejszych
i obecnie zaangażowani są w pracę w gronie działaczy Mazurskiej Okręgowej Rady Łowieckiej, zasiadają w jej organach oraz komisjach problemowych. Za swoją działalność byli wielokrotnie odznaczani Medalami Zasługi Łowieckiej i odznaczeniami regionalnymi.

Podsumowując osiągnięcia Koła można stwierdzić, że są one znaczące i zostały osiągnięte dzięki wspólnym wysiłkom kolejnych władz Koła oraz byłym i aktualnym jego członkom. Przedstawione fakty pozwalają na dozę optymizmu, iż tak jak w przeszłości dzięki zaangażowaniu i wysiłkowi wszystkich członków Koła, również w przyszłości młode pokolenia myśliwych, ich zapał i entuzjazm w połączeniu z doświadczeniem starszych kolegów pozwoli podtrzymać dobre tradycje naszego Koła, tradycje które mobilizują nas do dalszego działania.